Latarnia Morska Niechorze położona we wsi Niechorze (gmina Rewal, powiat gryficki, województwo zachodniopomorskie), na wysokim klifowym brzegu.

Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Kikut (około 30 km na zachód), a Latarnią Morską Kołobrzeg (około 34 km na wschód).

 

Historia

Decyzja o budowie latarni morskiej w Niechorzu zapadła w 1860 roku. Latarnia została uruchomiona w grudniu 1866 roku. Wieża latarni została wybudowana z licowej cegły. W dolnej części ma przekrój czworokąta, natomiast w górnej, powyżej przybudówek - ośmiokąta. Wierzchołek wieży wieńczy taras widokowy z balustradą. Na szczycie została umieszczona laterna, w której jako źródło światła wykorzystano aparat Fresnela I klasy.

Podczas działań wojennych w 1945 roku, pocisk artyleryjski zniszczył laternę, w której znajdowała się lampa i aparatura umożliwiająca świecenie latarni. Niemcy podczas wycofywania się założyli w budynku 8 ładunków wybuchowych, które zostały znalezione przez latarników po wyzwoleniu latarni (nie zdążyły detonować). Latarnia została odbudowana według dawnej dokumentacji, a jej ponowne uruchomienie nastąpiło 18 grudnia 1948 roku.

W 1999 roku wykonano kapitalny remont latarni.

Wiosną 2008 roku wykonano remont tarasu widokowego i laterny. Remont objął wymianę podłoża i balustrad tarasu oraz wymianę siatki zabezpieczającej i szyb laterny.

Jak wygląda?
Całość zabudowań latarni stanowi kilka budynków otoczonych ceglanym murem. Główny budynek stanowi kwadratowa podstawa wieży z symetrycznymi, piętrowymi przybudówkami. Sama wieża ma przekrój ośmiokątny, na samej górze lekko rozszerza się w galerię otaczającą okrągłą, murowaną podstawę przeszklonej laterny z białym kopulastym daszkiem. Latarnia jest naprawdę wysoka, taras galerii, na którą prowadzi 210 schodów ma niezbyt wysoką balustradę i osoby z lękiem przestrzeni mogą mieć problemy z podziwianiem krajobrazu z jej szczytu. Przy wejściu do latarni znajduje się mały ogród ze wspaniałymi ponad 2 metrowymi żywopłotami. Od strony lądu budynek latarni widać już z odległości kilku kilometrów, natomiast od strony morza ponad koronami drzew porastających klifowy brzeg widoczna jest tylko połowa wieży. Dla uchronienia latarni przed erozją brzeg morza jest zabezpieczony grubym, betonowym wałem.

Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Szczecinie i jest udostępniona do zwiedzania. Jest jedną z atrakcji turystycznych gminy Rewal, a z jej tarasu widokowego można podziwiać panoramę wybrzeża rewalskiego.

Latarnia oraz ogród przy latarni zostały wpisane do rejestru zabytków pod numerem 1350.

Latarnia pełni funkcję jednej ze stacji brzegowych systemu AIS-PL projektu HELCOM, który umożliwia automatyczne monitorowanie ruchu statków w strefie przybrzeżnej. Antena niechorskiej stacji znajduje się na wysokości 65 m n.p.m.

Dane techniczne
Wysokość wieży: 45,00 m
Wysokość światła: 62,80 m n.p.m.
Zasięg nominalny światła: 20 Mm (37,04 km)
Charakterystyka światła: Błyskowe
Okres: 10,00 s
Światło: 0,45 s
Przerwa: 9,55 s

Turystyka

W pobliżu latarni przebiega znakowany szlak turystyczny: szlak turystyczny czerwony E9 Szlak Nadmorski im. dr. Czesława Piskorskiego

Ciekawostki

Latarnia została przedstawiona na polskim znaczku pocztowym o numerze katalogowym 4095, wydanym przez Pocztę Polską w obiegu od 29 maja 2006.

Jak dojechać?
Do Niechorza możemy dojechać drogą nr 103, od strony Kamienia Pomorskiego, lub od Trzebiatowa, skręcając w pobliżu Lędzin w stronę morza. Miejsce skrętu pokazuje drogowskaz. Jadąc od zachodu zobaczymy latarnię zanim zjedziemy z głównej szosy. Wjeżdżając do Niechorza przejeżdżamy przez przejazd kolejowy, za którym należy skręcić w lewo w ulicę Polną i po dwóch zakrętach nie będzie już żadnych wątpliwości gdzie pozostawić samochód na czas zwiedzania latarni. Asfaltowa dróżka prowadzi pod górę, wprost do latarni.